Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Κυκλοφόρησε το 13ο τεύχος του Περιοδικού

Κυκλοφόρησε το 13ο τεύχος (Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος 2010) του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», που εκδίδει η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στον μακαριστό Μητροπολίτη Αγυιάς και Συκουρίου, τον από Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου, κυρό Παύλο Καρβέλη.


Στο αφιέρωμα δημοσιεύονται κείμενα: του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά «Μνημονεύεται των ηγουμένων υμών … », του αρχιμ. Παύλου Ντανά «Τοιούτος ημίν έπρεπεν αρχιερεύς» και του τ. Προέδρου Εφετών κ. Ιωάννου Λώλη «Ταπεινός και αθόρυβος μαχητής». Το αφιέρωμα συμπληρώνεται με μια ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Παύλου για τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο.

Στην ενότητα εορταστικά δημοσιεύεται ένα κείμενο του θεολόγου κ. Λάμπρου Σκόντζου για την Ανάσταση του Χριστού και στην ενότητα επίκαιρα ένα κείμενο «Περί μεταφράσεως των λειτουργικών κειμένων» που υπογράφουν οι αγιορείτες ιερομόναχοι Γρηγόριος, Αρσένιος και Ευθύμιος με τις συνοδείες τους.

Στη στήλη διδαχές θα διαβάσετε ένα κείμενο του θεολόγου και φιλολόγου κ. Κώστα Δημόπουλου με θέμα: «Το παιδί, η πιο υπέροχη οντότητα στον κόσμο του Χριστού». Στην ενότητα πολιτισμός παρουσιάζεται ένα μικρό αφιέρωμα στον Αιτωλικιώτη λογοτέχνη Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο με δύο κείμενα. Ένα του ιδίου του λογοτέχνη με θέμα: «Μήνυμα αφθαρσίας – Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός …» και ένα της κόρης του κας Λήδας Ι. Παναγιωτοπούλου με τίτλο «Ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος και το Αιτωλικό».

Στη στήλη υγεία θα διαβάσετε ένα κείμενο της ιατρού κας. Χριστίνας Συρογιαννίδη για την παχυσαρκία.

Στην ενότητα βιβλιοπαρουσίαση παρουσιάζεται το νέο βιβλίο του Αριστείδη Καβάγια, που εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, με τίτλο: «Η Αγία Ελεούσα – Το βυζαντινό μοναστήρι της Κλεισούρας του Μεσολογγίου».

Στη στήλη εις μνημόσυνον γίνεται αναφορά σε δύο μορφές που έφυγαν από κοντά μας το περασμένο διάστημα, την διευθύντρια του Δροσινείου Οικοτροφείου Θηλέων Ελένη Καππέ και τον π. Ιωάννη Ζήση.

Το τεύχος ολοκληρώνεται με την εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά για την αίρεση των Πεντηκοστιανών, και την ομιλία του π. Κωνσταντίνου Δημητρίου στην εορταστική εκδήλωση της 25ης Μαρτίου που πραγματοποίησε η Ιερά Μητρόπολη.

Όπως πάντα, παρατίθενται οι κυριότερες από τις δραστηριότητες και η επικαιρότητα της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Στις δραστηριότητες γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις Εορτές Εξόδου 2010 και στις εκδηλώσεις που πραγματοποίησε η Ιερά Μητρόπολη για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Το περιοδικό «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» κυκλοφορεί σε 3000 αντίτυπα και αποστέλλεται ταχυδρομικώς σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όποιος επιθυμεί να γίνει αποδέκτης του περιοδικού μπορεί να επικοινωνήσει με το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στη διεύθυνση:

Αρχιεπ. Δαμασκηνού 10 – Τ.Κ. 302 00 – Μεσολόγγι
τηλ. 26310 22322 και 26310 22421 – fax: 2631028701
Email: agkosmas@otenet.gr

Πρόλογος 13ου Τεύχους

«Υπάρχουν και σήμερα άγιοι…»!





Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά





Ο Απόστολος Παύλος, δια της προς Εβραίους επιστολής, προσφέρει την προτροπή: «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστην» (Εβρ. ιγ’, 7).

«Να ενθυμείσθε πάντοτε το παράδειγμα των πνευματικών αρχηγών και προεστών σας των πνευματικών σας….».

Όταν κανείς φέρει στο νου του, στην ζωή του, στην πορεία του, μορφές πνευματικών πατέρων και εργατών οι οποίοι υπηρέτησαν την Εκκλησία, με συνέπεια, με αφοσίωση, με άξια μαρτυρία διδάσκεται, στηρίζεται, οδηγείται σε δοκιμασμένους πνευματικούς δρόμους και τρόπους πνευματικής ζωής και προσφοράς.

Αυτή την προτροπή έχουμε πάντοτε υπ’ όψιν και κατά καιρούς αφιερώνουμε κάποιες σελίδες από το περιοδικό μας σε αγίους όντως Πατέρας, που διηκόνησαν στην Ιερά Μητρόπολή μας ή σε άλλες περιοχές.

Στο τεύχος αυτό του περιοδικού μας, το αφιέρωμα φέρει εμπρός μας τον ταπεινό, τον πράο, τον άκακο, τον ανεπιτήδευτο, τον φλογερό στην πίστη και την προσφορά αείμνηστο Μητροπολίτη Αγυιάς και Συκουρίου, τον από Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου, κυρό Παύλο Καρβέλη.

Από το χωριό, της Αχαΐας, Καμάρες Αιγίου που γεννήθηκε, έως την Αγυιά Λαρίσης όπου μέχρι το τέλος της ζωής του εποίμανε το λαό της, έζησε και πολιτεύθηκε ως «πόλις επάνω όρους κειμένη», ως «φως εν κόσμω», ως άνθρωπος του Θεού.

Δεν εντυπωσίαζε με τα επίκτητα χαρίσματά του. Παντού έλαμπε και ακτινοβολούσε με τις γνήσιες αρετές του.

Αγάπη άμετρη στον Αναστάντα Κύριο, αγάπη γνήσια, ειλικρινή, διακριτική στους ανθρώπους, προσφορά μέχρι, θυσίας στην διακονία της Εκκλησίας.

Ο αγαπητός ή ο σεβαστός αναγνώστης, στις σελίδες του αφιερώματος, θα διαπίστωση αυτή την αλήθεια.

Εύχομαι, με το φωτισμό και τη χάρη του Κυρίου μας και αυτό το περιοδικό να ωφελήσει, να στερεώσει την πίστη μας στην Εκκλησία. Να συνειδητοποιήσουμε ότι δόξα τω Θεώ υπάρχουν και σήμερα άγιοι διάκονοι της μητέρας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

« ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΝ »


του θεολόγου Λάμπρου Σκόντζου


Η αγία εορτή της Πεντηκοστής είναι ένας ξεχωριστός σταθμός στον εορτολογικό κύκλο του ενιαυτού για την Εκκλησία μας. Αυτή μαζί με το Πάσχα αποτελούν τις αρχαιότερες εορτές, οι οποίες ανάγονται ως τους αποστολικούς χρόνους. Η μεγάλη αυτή εορτή προβάλλει ως ανακεφαλαίωση του λυτρωτικού επί γης έργου του Σωτήρος μας Χριστού και ως νέα δυναμική αφετηρία της υλοποιήσεως και ολοκληρώσεως του θείου σχεδίου για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και ολοκλήρου της δημιουργίας.

Η εορτή της Πεντηκοστής συστήθηκε από την Εκκλησία μας, μαζί με πολλές άλλες εορτές, υπό την επίδραση αντίστοιχης εορτής του Ιουδαϊσμού, φυσικά με εντελώς άλλο νόημα και περιεχόμενο, όπως τονίζει ο άγιος Αυγουστίνος (Epist.55). Οι Εβραίοι πράγματι εόρταζαν τη δική τους Πεντηκοστή, η οποία απείχε πενήντα ημέρες από την εορτή του νομικού Πάσχα. Ονομάζονταν «Εορτή των Εβδομάδων» (Εξ.34,22 και Δευτ.16,10) και ποιούνταν κατ’ αυτήν η μνεία της χορηγήσεως του Νόμου στον Μωυσή, πενήντα ημέρες από τον εορτασμό του πρώτου Πάσχα στην έρημο του Σινά (Εξ.19,1). Διαρκούσε μία ημέρα και προσφέρονταν οι απαρχές της νέας συγκομιδής των καρπών της γης, τα «πρωτογεννήματα» στο ναό της Ιερουσαλήμ, ως ευχαριστία στο χορηγό των αγαθών Θεό.

Με την εορτή της νομικής αυτής εορτής συνέπεσε το μεγάλο γεγονός της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, πενήντα ημέρες μετά την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Όπως μας εξιστορεί με ακρίβεια ο θεόπνευστος συγγραφέας των «Πράξεων των Αποστόλων», ευαγγελιστής Λουκάς, «εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν άπαντες (οι απόστολοι) ομοθυμαδόν επί τω αυτό. Και άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας, και επλήρωσεν όλον τον οίκον ου ήσαν καθήμενοι και ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ωσεί πυρός, εκάθισέ τε εφ’ ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πεύματος Αγίου, και ήρξατο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι» (Πράξ.2,1-4).

Το μέγα και θαυμαστό γεγονός της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος είναι μια από τις σπάνιες θεοφάνιες της ιστορίας. Ο Θεός Παράκλητος, υπό ορατή μορφή «γλωσσών ωσεί πυρός», κατήλθε στη γη, για να αποτελειώσει το έργο της σωτηρίας μας, ως συνεχιστής του απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Δε θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι θαυμαστή η χαρμόσυνη κάθοδός Του. Έπρεπε οι άγιοι απόστολοι να νοιώσουν αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, προκειμένου ολόκληρη η ψυχοσωματική τους υπόσταση να πλημμυρίσει από την θεία ενέργεια, ώστε να μην μείνει σ΄ αυτούς η παραμικρή αμφιβολία ότι η αποστολή τους ήταν θεόσταλτη. Να αποβάλλουν από μέσα τους όλους εκείνους τους ενδοιασμούς που είχαν ως τότε, σχετικά με το θείο πρόσωπο και το έργο του Σωτήρα Χριστού και να απαγκιστρωθούν πλήρως από τις κοντόφθαλμες μικροεθνικιστικές ιουδαϊκές αντιλήψεις περί του Μεσσία. Μόνο με αυτή την οντολογική τους βάπτιση με την ενέργεια και τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος θα μπορούσαν να αναλάβουν τον ευαγγελισμό της ανθρωπότητας.

Ο Κύριος πριν το εκούσιο πάθος Του είχε προαναγγείλει στους μαθητές Του για την κάθοδο του Παναγίου Πνεύματος και τα θαυμάσια αποτελέσματά της στην ανθρωπότητα.. «Καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ’ ύψους» (Λουκ.24,48) τους παρήγγειλε. Κατά την διάρκεια της δραματικής ομιλίας Του, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, μετά το μυστικό δείπνο, τους έδωσε τη μεγάλη και ελπιδοφόρα υπόσχεση πως όταν Αυτός απέλθει από τον κόσμο θα στείλει τον Παράκλητο να είναι μαζί τους ενδυναμωτής, φωτιστής, παρήγορος και οδηγός έως τη συντέλεια του κόσμου, «ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, ό πέμπψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν» (Ιωάν.14,26). Είναι χαρακτηριστική μια ακόμη φράση Του: «Έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ’ ου δύνασθε βαστάζειν άρτι. Όταν έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, οδηγήσει υμάς εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,12-13). Η κατανόηση του θείου λόγου του Χριστού θα είναι έργο του Παρακλήτου. Το κριτήριο αλήθειας της Εκκλησίας θα είναι η εσαεί παρουσία Του σ’ Αυτήν. Αυτή είναι μια ηχηρή απάντηση σε όλους εκείνους οι οποίοι «διαπιστώνουν» πλάνες στην αγία Εκκλησία, ως ευθεία βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο ενυπάρχει στην Εκκλησία για να την οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν»!

Είναι επίσης αξιοπαρατήρητο το γεγονός ότι ο Κύριος υποσχέθηκε μεταμορφωτική ενδυνάμωση στους μαθητές Του «λήψασθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.1,8). Όντως, Το μεγάλο θαύμα συντελέσθηκε ευθύς, αφότου «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.2,4). Οι πρώην φοβισμένοι «δια τον φόβον των Ιουδαίων» (Ιωάν.20,19) απόστολοι, μεταμορφώθηκαν σε ισχυρές προσωπικότητες, σε χαλύβδινους χαρακτήρες, σε άκαμπτους τύπους, σε άφοβους και διαπρήσιους κήρυκες του νέου θείου μηνύματος. Άνοιξαν αμέσως τα ερμητικά ολόκλειστα πορτοπαράθυρα του υπερώου και από το άδυτο κρησφύγετό τους εμφανίστηκαν στους εξώστες κηρύττοντας με πρωτοφανές θάρρος στα πλήθη τον Αναστάντα Κύριο!

Ο επικεφαλής των αποστόλων Πέτρος κήρυξε στους εκστατικούς Ιουδαίους, οι οποίοι είχαν συρρεύσει στην αγία πόλη από διάφορα μέρη του κόσμου, εξηγώντας τους το εξαίσιο θαύμα της ημέρας και κύρια το θαυμαστό φαινόμενο της γλωσσολαλιάς, το οποίο δεν ήταν προϊόν μέθης, όπως υποστήριζαν κάποιοι, αλλά πλήρωση των δωρεών του Θεού. Τόνισε ιδιαίτερα πως αυτό είναι εκπλήρωση επαγγελιών Του, δια των προφητών Του και ιδίως του Ιωήλ, ο οποίος επτά αιώνες πριν είχε μεταφέρει τα λόγια του Θεού ως εξής: «Και έσται μετά ταύτα και εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται΄ και επί τους δούλους μου και τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις εκχεώ από του Πνεύματός μου… και έσται πας ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου, σωθήσεται» (Ιωήλ3,1-3). Ο θεόπνευστος προφήτης, αφού είχε προφητεύσει με τρόπο αλληγορικό, μα αξιοθαύμαστο την κακοδαιμονία της μεταπτωτικής προχριστιανικής εποχής, αναγγέλλει τον ερχομό του Παρακλήτου, ο Οποίος εγκαινιάζει μια νέα εποχή, πλημμυρισμένη από τις σωτήριες χάρες και δωρεές του Θεού. Από εκείνη την ευλογημένη ημέρα αρχίζει η νέα εσχατολογική περίοδος της ιστορίας, η οριζόμενη στη θεολογία μας ως «Ογδόη Ημέρα», οποία με έναν ασήμαντο σταθμό, το σωματικό θάνατο των πιστών, εκτείνεται στους ατελεύτητος αιώνες.

Η ημέρα της Πεντηκοστής θεωρείται ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας. Όντως, το πύρινο και εμπνευσμένο κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου καρποφόρησε στις ψυχές των χιλιάδων ακροατών του. Σαν τα φρυγμένα από τη δίψα ελάφια, σύμφωνα με έκφραση του Ψαλμωδού (Ψαλμ.41,1), προσέλαβαν τη σωτήρια ομιλία, ως ουράνιο βάλσαμο. «Ακούσαντες κατενύγησαν τη καρδία» (Πράξ.2,37». Πίστεψαν και βαπτίσθηκαν αυθημερόν. «Ασμένως αποδεξάμενοι τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν τη ημέρα εκείνη ψυχαί ωσεί τρισχίλιαι» (Πραξ.2,41), αφού «έλαβον την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πραξ.2,39). Είναι επίσης σημαντικό ότι ο απόστολος Πέτρος τους επισήμανε πως «υμίν γαρ εστιν η επαγγελία και τοις τέκνοις υμών και πάσι τοις εις μακράν» (Πράξ.2,39), θέλοντας να τονίσει τον πανανθρώπινο χαρακτήρα της εν Χριστώ σωτηρίας.

Το γεγονός της καθόδου του Παναγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής αποτελεί για την Εκκλησία μας πρωταρχική αφετηρία για την μετέπειτα πορεία Της στους αιώνες. Ο Θεός Παράκλητος είναι πια ο κύριος της Εκκλησίας από εκείνη την ευλογημένη ημέρα και οδηγεί το σωτήριο σκάφος ασφαλώς στη σωστική του πλεύση. Αυτός δίνει ζωή στους πιστούς και δύναμη να πορεύονται προς τη σωτηρία. «Όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται, τονίζει ο απόστολος Παύλος, ούτοι εισίν υιοί Θεού. Ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν΄ αββά ο πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Ει δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, είπερ συμπάσχομεν ίνα και συνδοξασθώμεν» (Ρωμ.8,114-17). Αυτός ο περίφημος περιεκτικός αποστολικός λόγος εκφράζει με τον καλλίτερο τρόπο την άφατη ευλογία, που λάβαμε την αγία ημέρα της Πεντηκοστής. Χάρις στην έλευση του Θεού Παρακλήτου, από δούλοι της αμαρτίας, γίναμε όχι απλά ελεύθεροι, αλλά τέκνα και κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Απολαμβάνουμε πια τη θεία υιοθεσία (Γαλ.4,5). Μεγαλύτερη ευεργεσία από αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρξει!

Η παρουσία του Παναγίου Πνεύματος είναι εμφανής στην Εκκλησία και την ιστορία. Αντικειμενική μελέτη της πορείας του κόσμου στο χρόνο και το χώρο αποδεικνύει περίτρανα, πως αυτός δεν είναι ίδιος με εκείνον της προ της Πεντηκοστής περιόδου. Ο Θεός είναι πια μαζί μας και οι ακένωτες χάριτές Του πλημμυρίζουν τον κόσμο και ολάκερη την πλάση Του. Η αξιολογικά κατιούσα πορεία της προχριστιανικής περιόδου όχι μόνο σταμάτησε, αλλά, χάρις στην αγιαστική ενέργεια του Παρακλήτου, παραμερίζεται σταδιακά και σταθερά η κακοδαιμονία του κόσμου και ξαναβρίσκει αυτός τη σωστή του θέση στη θεία πλάση. Το ανθρώπινο γένος ξαναβρήκε την αυθεντική του φύση, όπως αυτή βγήκε από τα χέρια του Δημιουργού του. Η αγία Εκκλησία είναι πια το θείο εργαστήριο όπου τελεσιουργείται η σωτηρία και η θέωση των ανθρωπίνων προσώπων. Το ενδημούν σε Αυτή Άγιο Πνεύμα αγιάζει και κεχαριτώνει όλους όσους ελεύθερα αποφασίσουν να σωθούν. Η δική τους απόφαση και προσπάθεια μέσα στην Εκκλησία μεταμορφώνονται σε σωστική πορεία, χάρις στις ακένωτες δωρεές και τα χαρίσματα Εκείνου. Στη θεολογική γλώσσα η σωτηρία μας απορρέει από την απολυτρωτική θυσία του Χριστού, ενεργοποιημένη από τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας κατανόησαν νωρίς τη μεγάλη σημασία του γεγονότος της Πεντηκοστής. Τρανό παράδειγμα, όπως ήδη αναφέραμε, είναι η αρχαιότητα της μεγάλης εορτής και η βάπτιση των κατηχουμένων κατ’ αυτήν. Ο ιερός Χρυσόστομος, σε μια υπέρμετρη ενθουσιαστική του έξαρση για τη σπουδαιότητα της εορτής, τόνισε πως «δυνάμεθα αεί Πεντηκοστήν επιτελείν» (P.G.50,454)! Πρέπει η ζωή μας να είναι μια διαρκής Πεντηκοστή. Να ζούμε αδιάκοπα το μυστήριο των δωρεών και χαρίτων του Παναγίου Πνεύματος. Και συνεχίζει ο ιερός Πατήρ, επισημαίνοντας τον ζωοδότη ρόλο του Παρακλήτου στην Εκκλησία του Θεού τονίζει: «ει μη Πνεύμα παρήν, ουκ αν συνέστη η Εκκλησία΄ ει δε συνίσταται η Εκκλησία, εύδηλον ότι Πνεύμα πάρεστιν» (P.G.50,459). Με άλλα λόγια το Άγιο Πνεύμα είναι η ψυχή της Εκκλησίας. Επίσης ο άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός τόνισε ιδιαζόντως τον σωστικό ρόλο του Παρακλήτου στην Εκκλησία και ύμνησε με την άφθαστη ποιητική του γραφίδα την θεσπέσια εορτή της Πεντηκοστής. Σε έναν από τους πολλούς ποιητικούς του λόγους έγραψε: «Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν… Τούτο το Πνεύμα συνδημιουργεί μεν Υιώ και την κτίσιν και την ανάστασιν…» (P.G.36,436)!

Η αγία εορτή της Πεντηκοστής είναι λοιπόν για τους Χριστιανούς και ιδιαίτερα μας τους Ορθοδόξους πιστούς, οι οποίοι αποτελούμε την αληθινή Εκκλησία του Χριστού, ένας σημαντικός σταθμός εορταστικής ευωχίας και πλούσιου πνευματικού ανεφοδιασμού. Κατά την λαμπρή ακολουθία της γονυκλισίας, η οποία τελείται με ευλάβεια στους ναούς αυτή τη μεγάλη ημέρα, κλίνουμε ταπεινά τα γόνατά μας, προκειμένου να προσκυνήσουμε τον ουράνιο Βασιλέα, το Θεό Παράκλητο, να μας αγιάσει. Να έλθει να σκηνώσει στις ψυχοσωματικές μας υπάρξεις και να μας καθαρίσει από όλες τις βρωμερές κηλίδες, που λερώνουν την αυθεντική θεοδημιούργητη φύση μας. Τον παρακαλούμε ευλαβικά να φωτίσει τη σκοτισμένη από την αμαρτία και τις αμαρτωλές μας έξεις διάνοιά μας και να μας πληρώσει με θείο φωτισμό γνώσεως και επίγνωσης του μόνου αληθινού Θεού. Τον ικετεύουμε να μας πλημμυρίσει με τα ακένωτα θεία χαρίσματά Του και να μας γεμίσει με τις ουράνιες θεόσταλτες δωρεές Του, ώστε η ύπαρξή μας να μεταβληθεί σε θεοειδές έσοπτρο της δικής Του καθαρότητας και αγιότητας. Έχουμε απόλυτη ανάγκη της διαρκούς παρουσίας Του στη ζωή μας για να μπορούμε, χάρις σ’ Αυτόν, να πορευόμαστε στον επίγειο και εφήμερο βίο μας με ασφάλεια, να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, ο οποίος «όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄Ιωάν.5,19) νικηφόρα και να σωζόμαστε από «της γενεάς της σκολιάς ταύτης» (Πράξ.2,41) ασφαλώς, όπως τρανώς διακήρυξε ο απόστολος Πέτρος την αγία ημέρα της Πεντηκοστής.

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

ΠΕΜΠΤΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

19:00 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΒΑΡΕΙΑΣ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΜΑΪΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία


ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΜΑΪΟΥ 2010

19:00 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥΛΕΪΚΩΝ
Τελετή θυρανοιξίων


ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2010 (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ)
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΛΑΙΡΟΥ ΒΟΝΙΤΣΗΣ

Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Εσπερινός Γονυκλισίας

19:15 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΥ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός


ΔΕΥΤΕΡΑ 24 ΜΑΪΟΥ 2010 (ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ)
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία


19:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΥ ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΩΝ ΒΟΝΙΤΣΗΣ
Τελετή θυρανοιξίων

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας το 1ο Περιφερειακό Φεστιβάλ Νέων στο Μεσολόγγι



Με σκοπό την επικοινωνία και αλληλογνωριμία μεταξύ των νέων, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το Σάββατο 15 Μαΐου στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου το 1ο Περιφερειακό Φεστιβάλ Νέων με τίτλο «ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ», ένας νέος θεσμός που ξεκίνησε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και με το συντονισμό της Υποεπιτροπής των Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητας.

Το Μαθητικό Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή εκατοντάδων νέων στο κλειστό Γυμναστήριο ΔΑΚ Μεσολογγίου και διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Συμμετείχαν νέοι των Ιερών Μητροπόλεων Κεφαλληνίας και Ζακύνθου, ενώ αν δεν ήταν η συγκυρία των μαθητικών εξετάσεων, θα υπήρχε συμμετοχή νέων και από πολλές άλλες Μητροπόλεις.

Συμμετείχαν αγόρια και κορίτσια από τις Εκκλησιαστικές Νεανικές Συνάξεις τα οποία παρουσίασαν εορταστικό πρόγραμμα, με χορωδίες μικρών και μεγάλων παιδιών και με παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα, ενώ στην είσοδο του Γυμναστηρίου παρουσιάσθηκε έκθεση με έργα από τις δραστηριότητες των νέων, όπως εικαστικές δημιουργίες, εκδόσεις, φωτογραφίες, κ.ά.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς ευχαρίστησε την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο για την επιλογή της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας να διοργανώσει το Φεστιβάλ για την Αιτωλοακαρνανία και τα νησιά του Ιονίου. Στην εναρκτήρια ομιλία του, καλωσορίζοντας τους συμμετέχοντες, ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Σας καλωσορίζουμε στο Μεσολόγγι, στην πόλη των ηρώων και της ελευθερίας, στην πόλη στην οποία η ενότης, η αγάπη, η συνεργασία των Ελευθέρων Πολιορκημένων, με τη βοήθεια του Θεού, εδημιούργησαν το θαύμα της Εξόδου.

Εδώ, κάτω από τον ίδιο ουρανό του Μεσολογγίου, Έλληνες αδελφοί από διάφορες περιοχές της πατρίδος, έγιναν ένα σώμα και με «μια ψυχή, συναθλούντες» αντιστάθηκαν στον αγαρηνό εχθρό και ώρμησαν ως λέοντες πυρ πνέοντες δίδοντας το μεγαλύτερο μήνυμα ελευθερίας και δόξης σε όλο τον κόσμο.

Εδώ, στον ίδιο χώρο του Μεσολογγίου, κάτω από τον ίδιο ουρανό, νέοι και νέες, από διάφορα μέρη, συναντηθήκατε για να αναπτύξετε συνεργασία οικοδομής και προόδου. Θα κατατεθούν σήμερα οι καλοί καρποί των καλλιτεχνικών σας χαρισμάτων που θα βοηθήσουν όλους σας και όλους μας, όταν φυσικά υπάρξει μια προϋπόθεση: Όταν ζώντας κάτω από αυτόν τον ουρανό, δεν ξεχνούμε Εκείνον, που πληρώνει, που γεμίζει τον ουρανό με την παρουσία Του και ευλογεί τη γη μας με την θεία Του αγάπη.

Ο ουρανός μας δεν είναι άδειος. Πλήρης είναι ο ουρανός και η γη της δόξης του Θεού μας. Οφείλουμε να γνωρίσουμε τον Τριαδικό μας Θεό, να Τον πιστέψουμε, να Τον ακούσουμε, να Τον κάνουμε οδηγό στη ζωή μας».

















Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

« ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ »

(Θεολογικό σχόλιο
στην εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου)





Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητή


Η εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού αποτελεί έναν χαρμόσυνο εορτολογικό σταθμό μέσα στην όντως ευφρόσυνη αναστάσιμη περίοδο της Εκκλησίας μας. Με αισθήματα αγαλλιάσεως οι ορθόδοξοι πιστοί κατακλύζουμε την ιερή αυτή ημέρα τους ναούς για να αναπέμψουμε ευχαριστήριες ωδές στο Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο και να υμνήσουμε την αγία Ανάληψή Του στους ουρανούς, εκεί από όπου καταδέχθηκε να κατέβει, προκειμένου να επιτελέσει το σωτήριο έργο του ανθρωπίνου γένους (Ιωάν.3,13.Φιλιπ.2,6-11). Υμνούμε την επάνοδό Του στο θείο θρόνο της άφατης μεγαλοσύνης Του, στα δεξιά του Θεού Πατέρα, προς τον Οποίο θα είναι εσαεί ο μεγάλος και αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν εγκατέλειψε αμέσως τον κόσμο, αλλά συνέχισε για σαράντα ημέρες να εμφανίζεται στους μαθητές Του (Πράξ.1,3). Αυτές οι μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του προς αυτούς είχαν πολύ μεγάλη σημασία. Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον. Έπρεπε να αποβάλλουν κάθε ίχνος λαθεμένης μικροεθνικιστικής ιουδαϊκής αντίληψης για το Μεσσία. Να συνειδητοποιήσουν πλήρως τον πανανθρώπινο χαρακτήρα του απολυτρωτικού έργου του Σωτήρα και να ξεχάσουν κάθε σκέψη για «ανάσταση του βασιλικού θρόνου του Δαβίδ» και την κυριαρχία του κόσμου. Οι θαυμαστές μεταναστάσιμες εμφανίσεις Του και οι προχωρημένες πια και πνευματικού χαρακτήρα νουθεσίες αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα για τη διαμόρφωση νέας αντιλήψεως για το θείο πρόσωπο του Λυτρωτή Χριστού και το σωτήριο ιεραποστολικό έργο που είχαν ταχθεί από Εκείνον να επιτελέσουν στο εξής. «Διήνοιξεν αυτών τον νουν, αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς, του συνιέναι τας γραφάς και είπεν αυτοίς ότι ούτω γέγραπται και ούτως έδει παθείν τον Χριστόν και αναστήναι εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και κηρυχθήναι επί το ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, αρξάμενον από Ιερουσαλήμ. Υμείς δε εστε μάρτυρες τούτων. Και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του πατρός μου εφ΄ υμάς» (Λουκ.24,45-49). Η πιο ελπιδοφόρα αναγγελία Του προς αυτούς ήταν η διαβεβαίωση πως «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20) και «καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ΄ύψους» (Λουκ.24,49), προαναγγέλλοντας την επιδημία του Παναγίου Πνεύματος προς αυτούς και την Εκκλησία Του.

Την τεσσαρακοστή λοιπόν ημέρα, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, «εξήγαγε δε αυτούς (τους μαθητάς) έξω εις Βηθανίαν και επάρας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. Και εγένετο εν τω ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ΄αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν. Και αυτοί προσκυνήσαντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης και ήσαν δια παντός εν τω ιερώ αινούντες και ευλογούντες τον Θεόν» (Λουκ.24,50-53). Ο ευαγγελιστής
Μάρκος, περιγράφοντας πιο λακωνικά το θαυμαστό και συνάμα συγκινητικό γεγονός, αναφέρει πως μετά από την ρητή αποστολή των μαθητών σε ολόκληρο τον κόσμο κηρύττοντας και βαπτίζοντας τα έθνη, «ανελήφθη εις τον ουρανόν και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού. Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του Κυρίου συνεργούντος και τον λόγον βεβαιούντος δια των επακολουθούντων σημείων» (Μαρκ.16,19-20).

Το μεγάλο γεγονός της Θείας Αναλήψεως έχει πραγματικά τεράστιες θεολογικές και σωτηριολογικές παραμέτρους για την Εκκλησία μας. Η Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί αναμφίβολα το θριαμβευτικό πέρας της επί γης παρουσίας Του και του απολυτρωτικού έργου Του. «Ανελήφθη εν δόξη» για να επιβεβαιώσει την θεία ιδιότητά Του στους παριστάμενους μαθητές Του. Για να τους στηρίξει έτι περισσότερο στον τιτάνιο πραγματικά αγώνα, που Εκείνος τους ανάθεσε, δηλαδή τη συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του για το ανθρώπινο γένος.

Είναι αλήθεια πως και κατ’ αυτήν τη θαυμαστή στιγμή οι απόστολοι δεν είχαν πλήρη συναίσθηση της αποστολής τους. Παρ’ όλο ότι είχαν ζήσει συγκλονιστικά γεγονότα το τελευταίο διάστημα, τα άχραντα παθήματα του Διδασκάλου τους και βίωσαν την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, εν τούτοις δε μπόρεσαν να απαγκιστρωθούν από τη μικροεθνικιστική ιουδαϊκή περί Μεσσία αντίληψη. Γι’ αυτό μπήκαν στον πειρασμό να πληροφορηθούν από Εκείνον, τη στιγμή που τους εγκατέλειπε για τον ουρανό, «Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ;» (Πραξ.1,6). Δεν είχαν συνειδητοποιήσει την παγκοσμιότητα του κηρύγματος του Ιησού, δεν αντιλήφθηκαν την πνευματική οικουμενική επανάσταση, που ήρθε να φέρει Αυτός στην ανθρωπότητα, απαλλαγμένη από κάθε μορφή κοσμικής εξουσίας, έχοντας χαρακτήρα αποκλειστικά διακονίας, προς τον πεσόντα άνθρωπο. Φαίνεται ότι λησμόνησαν την προτροπή του Διδασκάλου τους να αλλάξουν νοοτροπία και να μην σκέπτονται όπως ο εξουσιαστικός κόσμος «υμείς δε ουχ ούτως, αλλ’ ο μείζων εν υμίν γινέσθω ως ο νεώτερος, και ο ηγούμενος ως ο διακονών. Τις γαρ μείζων, ο ανακείμενος ή ο διακονών; Ουχί ο ανακείμενος; Εγώ δε ειμί εν μέσω υμών ως ο διακονών. Υμείς δε εστέ οι διαμεμενηκότες μετ’ εμού εν τοις πειρασμοίς μου» (Λουκ.22,26-27). Το παράδειγμα της διακονίας το έδωσε πλειστάκις ο Ίδιος ο Κύριος, ο Οποίος δεν ήρθε στον κόσμο «διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι» (Μάρκ.10,45). Με λόγους τρυφερότητας, συμπάθειας και αγάπης προς αυτούς τους απάντησε πως «ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξ.1,7), θέλοντας να τους εμπεδώσει τη διαχρονική και σώζουσα παρουσία της Εκκλησίας Του στον κόσμο. Εκείνο που τους χρειάζονταν ήταν η άνωθεν δύναμη και ο φωτισμός για να μυηθούν πλήρως στο μυστήριο της σωτηρίας του κόσμου. Τους έδωσε την ελπιδοφόρα αγγελία πως θα λάβουν «δύναμιν επελθόντος του αγίου Πνεύματος» και έτσι θα δυνηθούν να γίνουν «μάρτυρες (Αυτού) εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και εως εσχάτου της γης» (Πράξ.1,8).

Ο ιερός συγγραφέας του βιβλίου των «Πράξεων των Αποστόλων» αναφέρει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, περιγράφοντας το θαυμαστό γεγονός της εις ουρανούς αναλήψεως του Κυρίου. «Βλεπόντων αυτών (των μαθητών) επήρθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών. Και ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού, και ιδού άνδρες δύο παρειστήκεσαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, οί και είπον΄ άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ’ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ.1,9-11). Οι ουράνιοι διαμηνείς του θελήματος του Θεού άγγελοι βρέθηκαν για μια ακόμα φορά ανάμεσα σε ανθρώπους για να βεβαιώσουν το υπερφυσικό γεγονός της Αναλήψεως και να αναγγείλουν και κάτι άλλο: την επανέλευση του Κυρίου στη γη, η οποία θα γίνει τόσο ένδοξη και λαμπρή, όσο η Ανάληψη, όπως την βίωσαν οι παριστάμενοι απόστολοι.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου. Η σωτηρία συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους μαθητές Του: «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28, 20).

O απόστολος Παύλος θέλοντας να τονίσει εμφαντικά το γεγονός της εις ουρανούς αναβάσεως του Χριστού και της παρρησίας Του στο θρόνο του Θεού Πατέρα, έγραψε πως Αυτός «διαθήκης καινής μεσίτης εστί, όπως, θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν των επί τη πρώτη διαθήκη παραβάσεων, την επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι της αιωνίου κληρονομίας» (Εβρ.9,15). Λάβαμε την «οικονομίαν της χάριτος» (Εφεσ.3,2), ως υπέρτατη δωρεά της υψώσεως Αυτού. Ο φαεινός θρόνος Του στους ένδοξους ουρανούς είναι στο εξής το σημείο συνάντησης Θεού και ανθρώπων, διότι ο Ίδιος διαβεβαίωσε πως «ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν.14,6).

Μέσα λοιπόν στην χαροποιό αναστάσιμη περίοδο προβάλλει η μεγάλη εορτή της Αναλήψεως
για να μας χαροποιήσει έτι περισσότερο και να μας υπενθυμίσει πως η δοξασμένη επάνοδος του Λυτρωτή μας Χριστού στο θρόνο της Θεότητας απορρέει άπειρες σωτήριες δωρεές για την ανθρωπότητα και ολόκληρη τη δημιουργία. Αυτός ως ο δοξασμένος Θεάνθρωπος μετέχει ταυτόχρονα του κτιστού και του ακτίστου, καθιστάμενος έτσι ο σωτήριος σύνδεσμος μεταξύ Δημιουργού και δημιουργημάτων. Αυτή είναι η πεμπτουσία της σωτηρίας και το κεντρικό νόημα της μεγάλης εορτής!

Τρίτη έκτακτη συνεδρία της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συνήλθε σήμερα Τετάρτη, 12 Μαΐου 2010, στη τρίτη Έκτακτη Συνεδρία η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη η απουσία των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνού, Παραμυθίας, Φιλιατών και Γηρομερίου κ. Τίτου, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, Τρίκκης και Σταγών κ. Αλεξίου, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Νικοδήμου, Αργολίδος κ. Ιακώβου, Κίτρους και Κατερίνης κ. Αγαθονίκου, Φωκίδος κ. Αθηναγόρα, Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου, Λήμνου κ. Ιεροθέου, Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημητρίου, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωροθέου, Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου. Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου, Γλυφάδας κ. Παύλου, Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Επιφανίου, Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου και Κυθήρων κ. Σεραφείμ, οι οποίοι απουσίασαν ητιολογημένα.

Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Στην αρχή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος εισηγήθηκε το θέμα «Αποτέφρωση νεκρών. Πρόκληση Ποιμαντικής ευθύνης και μαρτυρίας». Ακολούθησε ευρεία συζήτηση, στην οποία έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Δράμας κ. Παύλος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Ηλείας κ. Γερμανός, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και Παροναξίας κ. Καλλίνικος.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά το πέρας των τοποθετήσεων των Ιεραρχών αποφάσισε ότι εμμένει στην προηγουμένη Απόφασή Της σύμφωνα με την οποία:

«1. Γιά τους Ορθοδόξους Χριστιανούς η Εκκλησία γνωρίζει και συνιστά ως μοναδικό τρόπο αποσυνθέσεως του νεκρού σώματος την ταφή σύμφωνα με την αγία Διδασκαλία Της και την από αιώνων Παράδοσή Της.

2. Η Εκκλησία μας δεν έχει αντίρρηση για την καύση των νεκρών για τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους».

Επιπλέον συμπλήρωσε ότι για ειδικές περιπτώσεις του προβλήματος της καύσεως των νεκρών αποφασίσθηκε όπως έκαστος των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών κρίνει και αποφασίζει κατά την ποιμαντική κρίση του, στην Επαρχία του. Για να διευκολύνει δε τους Αρχιερείς απεφάσισε όπως ειδική ολιγομελής Επιτροπή Ιεραρχών καθορίσει τα βασικά κριτήρια, που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη, κατά την αντιμετώπιση των ειδικών περιπτώσεων, τα οποία θα συζητηθούν στην επόμενη Ιεραρχία.

Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας εισηγήθηκε το θέμα «Τρόποι κατηχήσεως του πληρώματος της Εκκλησίας στο σύγχρονο γίγνεσθαι». Η εισήγηση έγινε ομοφώνως αποδεκτή από την Ιεραρχία.

Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος εισηγήθηκε το θέμα «Περί της άρσεως του επιτιμίου ακοινωνησίας εις τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην κ. Νικόδημον Γκατζιρούλην». Στο θέμα τοποθετήθηκαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Ηλείας κ. Γερμανός, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος, Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος και πολλοί άλλοι.

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε την άρση του επιβληθέντος από την Ιερά Σύνοδο επιτιμίου της ακοινωνησίας στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρώην Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημο Γκαντζιρούλη με τις εξής προϋποθέσεις:

α) Το επιτίμιο αίρεται από της σήμερον (ex nunc) και όχι αναδρομικώς.

β) Δεν θίγονται οι έως σήμερα επελθούσες έννομες συνέπειες.

γ) Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης θα αναγνωρίσει το διαμορφωθέν και υφιστάμενο νομοκανονικό καθεστώς των τεσσάρων Ιερών Μητροπόλεων, δηλαδή, Μεγάρων και Σαλαμίνος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Κηφισίας, Ωρωπού και Αμαρουσίου και Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως.

Επιτροπή αποτελουμένη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο, Φθιώτιδος κ. Νικόλαο και Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο, θα επισκεφθούν τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Νικόδημο, για να του ανακοινώσουν την Απόφαση της Ιεραρχίας.


Η Επιτροπή Τυπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Εκδήλωση Σχολής Βυζαντινής Μουσικής

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑΣ σας προσκαλεί στη μουσική εκδήλωση που θα πραγματοποιήσει η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής Αγρινίου, της Ιεράς Μητροπόλεως, «ΔΑΥΪΔ Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ», με την ευκαιρία της λήξεως των μαθημάτων του σχολικού έτους 2009 – 2010.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 16 Μαΐου 2010 και ώρα 7:30 μ.μ. στο Παπαστράτειο Μέγαρο της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου και θα περιλαμβάνει εκκλησιαστικούς ύμνους και παραδοσιακά τραγούδια με τη συνοδεία μουσικών οργάνων.

Η εκδήλωση θα παρουσιασθεί από τους μαθητές της Σχολής, ενώ θα περιλαμβάνει και σύντομη εισηγητική ομιλία, με θέμα: «Εκκλησιαστική και δημοτική μουσική∙ διαφορές και ομοιότητες» από τον κ. Ιωάννη Κόττορο, πρωτοψάλτη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Πατρών και καθηγητή βυζαντινής μουσικής.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας
της Ιεράς Μητροπόλεως

« ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ »


Η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, γνωστοποιεί στον ιερό Κλήρο και τους ευσεβείς Χριστιανούς ότι:

Το Σάββατο 15 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί το 1ο Περιφερειακό Φεστιβάλ Νέων με τίτλο «ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ». Το Φεστιβάλ διοργανώνει η Συνοδική Επιτροπή Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος, της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, μέσα στα πλαίσια του Πολιτιστικού Προγράμματος για εφήβους και παιδιά με τίτλο «ΝΕΟΙ – ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ».

Για την περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας και Νησιών Ιονίου Πελάγους, το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας και θα συμμετάσχουν οι Ιερές Μητροπόλεις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, Κεφαλληνίας και Ζακύνθου. Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στο Κλειστό Γυμναστήριο ΔΑΚ Μεσολογγίου ώρα 06:00 το απόγευμα.

Παράλληλα θα είναι και η τελετή λήξης των Κατηχητικών Σχολείων για το κατηχητικό έτος 2009 – 2010.

Εκ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας
της Ιεράς Μητροπόλεως

Δεύτερη έκτακτη συνεδρία της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Συνήλθε σήμερα Τρίτη, 11 Μαΐου 2010, στη δεύτερη Έκτακτη Συνεδρία η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη η απουσία των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνού, Ιωαννίνων κ. Θεοκλήτου, Τρίκκης και Σταγών κ. Αλεξίου, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Νικοδήμου, Κίτρους και Κατερίνης κ. Αγαθονίκου, Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου, Λήμνου κ. Ιεροθέου, Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημητρίου, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ και Κυθήρων κ. Σεραφείμ, οι οποίοι απουσίασαν ητιολογημένα.

Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Προ της ενάρξεως των εργασιών της σημερινής Ημερησίας Διατάξεως, οι νεοεκλεγέντες Μητροπολίτες και Επίσκοποι έδωσαν ενώπιον του Σώματος της Ιεραρχίας το Μικρό Μήνυμα. Κατόπιν μετέβησαν στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, όπου χοροστατούντος του Μακαριωτάτου Προέδρου, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, επί παρουσία των Ιεραρχών, Κληρικών και Λαϊκών Χριστιανών, οι Θεοφιλέστατοι εψηφισμένοι Μητροπολίτες Λαγκαδά κ. Ιωάννης, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ Αθηναγόρας και Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, και οι Θεοφιλέστατοι εψηφισμένοι Επίσκοποι Τανάγρας κ. Πολύκαρπος και Φωτικής κ. Διονύσιος, έδωσαν κατά την κρατούσα Εκκλησιαστική Τάξη, τα Μεγάλα Μηνύματα.

Στην συνέχεια ο Μακαριώτατος Πρόεδρος και οι Σεβασμιώτατοι επέστρεψαν στην Αίθουσα των Συνεδριάσεων της Ιεραρχίας, όπου άρχισαν οι εργασίες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, σύμφωνα με την θεματολογία της Ημερησίας Διατάξεως.

Στην αρχή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος εισηγήθηκε το θέμα «Εικόνα του φιλανθρωπικού και κοινωνικού έργου της Εκκλησίας σήμερα». Επί της εισηγήσεως ακολούθησε ευρεία συζήτηση, στην οποία έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιος, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Ηλείας κ. Γερμανός, Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος και Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ.

Μετά την ολοκλήρωση των τοποθετήσεων η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας αποφάσισε να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, ώστε με αυτό τον τρόπο να σταθεί αρωγός στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσεως. Επιπλέον να προβληθεί το ήδη επιτελούμενο έργο με την έκδοση ενός τόμου και την δημιουργία ενός ψηφιακού δίσκου (dvd), στα οποία θα καταγράφεται αυτό.

Ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος εισηγήθηκε το θέμα «Ενδογενή και Εξωγενή Προβλήματα της Ιερατικής διακονίας στην σημερινή Κοινωνία». Επί της εισηγήσεως ομίλησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Παροναξίας κ. Καλλίνικος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεος, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος κ. Δαμασκηνός, Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ και Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο.

Οι χειροτονίες των Θεοφιλεστάτων εψηφισμένων Μητροπολιτών και Επισκόπων θα τελεσθούν ως εξής:

Την Πέμπτη 13 Μαΐου 2010, στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, θα τελεσθεί η χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτου Ιλίου, Πετρουπόλεως και Αχαρνών κ. Αθηναγόρου.

Την Πέμπτη 13 Μαΐου 2010, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Καισαριανής, θα τελεσθεί η χειροτονία του εψηφισμένου Επισκόπου Φωτικής κ. Διονυσίου.

Την Παρασκευή 14 Μαΐου 2010, στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους Ιλισίων, θα τελεσθεί η χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου.

Την Κυριακή 16 Μαΐου 2010, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης θα τελεσθεί η χειροτονία του εψηφισμένου Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Ιωάννου.

Τo Σάββατο 22 Μαΐου 2010, με την κανονική άδεια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου, στην Ιερά Μονή Αναλήψως Σκούρτων Βοιωτίας, θα τελεσθεί η χειροτονία του εψηφισμένου Επισκόπου Τανάγρας κ. Πολυκάρπου.


Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

Ιερά Πανήγυρη Αγίου Ανδρέου του Ερημίτου



Το Σάββατο 15 Μαΐου 2010 η αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Ανδρέου του Ερημίτου. Με κάθε λαμπρότητα θα τιμηθεί και εφέτος η μνήμη του Αγίου στον Δήμο Ινάχου, του οποίου είναι προστάτης και πολιούχος, κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

18:30 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Νέου Χαλκιοπούλου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Άρτης κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ και συγχοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.
Θα ακολουθήσει η λιτάνευση των ιερών λειψάνων και της ιεράς εικόνος του Αγίου.

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

07:00 π.μ. Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Ιερό Σπήλαιο που ασκήτεψε ο Άγιος Ανδρέας στο όρος Καλάνα, όπου βρίσκεται και ο τάφος του, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.



ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ - 15 ΜΑΪΟΥ

Ο Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης έζησε στους χρόνους του Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β’ Κομνηνού (1237-1271). Καταγόταν από το Μονοδένδρι της Ηπείρου. Επιθυμούσε την τέλεια αφιέρωση του στο Κύριο, εγκατέλειψε τα πάντα (σύζυγο, τέκνα και περιουσία) και πήγε στο Σπήλαιο στο όρος Καλάνα Βάλτου, κοντά στο χωριό Χαλκιόπουλο, όπου ασκήτευσε προσευχόμενος μέρα και νύχτα, βάζοντας σε δοκιμασία το σώμα του με νηστείες και κακουχίες. Στο σπήλαιο αυτό, ο Άγιος έζησε και τα υπόλοιπα χρόνια του βίου του με προσευχή και νηστεία και φθάνοντας σε βαθιά γεράματα κοιμήθηκε στο σπήλαιο.

Τον θάνατο του Αγίου ανδρός, φανέρωσε ο Κύριος με το εξής θαυμαστό γεγονός: Λαμπάδες φωτός κατέβαιναν από τον ουρανό και σκέπαζαν τον τάφο του Αγίου Ανδρέα και ανέβαιναν πάλι στον ουρανό. Το θαύμα αυτό έπεσε και στην αντίληψη της Αγίας Θεοδώρας, Βασίλισσας της Άρτας, η οποία επισκέφθηκε το σπήλαιο με τη συνοδεία της και βρήκε το Λείψανο το οποίο ενταφίασαν με τιμές και στη συνέχεια με έξοδά της ανήγειρε ναό προς τιμή του Αγίου.

Έκτοτε εορτάζεται η μνήμη του Αγίου Ανδρέα στις 15 Μαΐου.

Εορτές Αγίου Χριστοφόρου - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ


















Φωτογραφίες: Θεόδωρος Καραπάνος και Χριστόφορος Μπαμπάνης